Fırtına ve deniz feneri

Fırtına dindi,sakin bir deniz ve dümenin başında nereye gideceğini bilmeyen bir kaptanım şimdi,uçsuz bucaksız deryanın ortasında ....

Oysa ki dümeni nereye çevirsem her liman sana çıkacak biliyorum.Bir müddet sakin denizin ortasında beklemek istiyorum hafif bir rüzgar esmeli ve o rüzgar götürmeli bir limana diyorum ama o limanda sana çıkacak biliyorum ,bir rüya gibi sanki ama gerçek ve hiç bir gerçeğim bu kadar gerçek olmamıştı.Çözülüyor tüm denizci düğümlerim,deniz kokusuna karışıyor üzüntüler,balıklar ise şahidim ..

Nazım’ın dediği gibi ‘’ Deniz olunmalı oğlum,bulutuyla,gemisiyle,balığıyla,yosunuyla ‘’ her tarafım deniz,bende denizim şimdi,içimde bir huzur ..

Yola çıktım,dümenin başındayım şehir şehir dolaşıyorum, olmadığın şehirlerde suretini arıyorum aslın zaten hep bende.Yeter mi peki şehirler seni bulmaya,kaç şehir sonra gözlerine ulaşırım,ya da kaç şehirde aklındayım.Güneş bile senin fırtınalarını dindirmek için senden yana,ben ise buna çok dan razıyım ...

Denizi olmayan şehirlerin bile bir limanı var artık ve orada da sen varsın üstelik hepsi senin adın.

Sorularım Allaha emanet,cevaplar ise ona,Dümenin başındayım dimdik ayakta,rotam ona doğru Dinen tayfunların ardından bir deniz fenerinden gülen bir yüz,bir şovalye el sallar bana kimbilir, yolumu kaybetmişken ...